| ایراس؛ استان نیژنی نوگورد، زادگاه صنایع دستی می باشد که خیلی از آنها در قرون وسطی به وجود آمده اند. پیدایش یک سری از این صنایع دستی، به قرن ۱۸ تا اوایل قرن ۲۰ برمی گردد. علاوه بر این، همه آنها با هم، مجموعه ای از میراث فرهنگی تکرار نشدنی این منطقه را تشکیل می دهند. منطقه نیژنی نوگورد، از قدیم به سنت ها و استعدادهای خود افتخار می کرده است. یک سوم تمام صنایع دستی روسیه در اینجا متمرکز شده است. ► نقش و نگارهای دیواری خاخلاما صنایع دستی که نه تنها در خارج از این استان، بلکه در سطح روسیه شناخته شده اند و مختص این منطقه می باشند، نقش بندی های دیواری " خاخلاما " هستند. صنایع دستی خاخلاما، بیش از ۳۰۰ سال قدمت دارند. خاخلاما در حوزه ی رود وولگا در این استان به وجود آمد. خاخلاما طلایی – یکی از قدیمی ترین صنایع دستی بی نظیر روسی است که جزء لاینفکی از فرهنگ روسیه می باشد. مشخصه ی خاخلاما – تولید ظروف چوبی زراندود، بدون استفاده از فلز گرانبها، و با نقش و نگارهای منحصر به فرد گل و گیاه روی آن است. در حال حاضر، دو شرکت در این زمینه فعالیت می کنند: شرکت سهامی عام " پرومیسل (صنعت) در سیومینو [1] " و شرکت سهامی خاص " نقش و نگار خاخلاما " در سیمیونوف [2] . سنبل نقش و نگارهای خاخالاما، پرنده ی آتشینی بود که با گل های روشن، مزین شده است. از نظر تاریخی، بین دو منطقه از روسیه، بر سر اینکه کدامیک، زادگاه اصلی این نوع از صنایع دستی هستند رقابت وجود دارد، شهر سیمیونوف و روستای سیمینو بخش کاورنینسک. اما در حقیقت، پایتخت اصلی خاخلاما، شهر سیمیونوف است که در ۸۰ کیلومتری شهر نیژنی نوگورد واقع شده است.صنایع دستی خاخالاما، در زمینه ی تمثال های مذهبی، در ابتدا استفاده می شد. این مربوط به زمانی است که ساکنان زیاد و مختلفی در سرزمین های نیژنی نوگورد زندگی می کردند که در بین آنها "مردمانی با اعتقادات مذهبی قدیمی" [3] نیز بودند. آنها راز زراندود کردن تمثال ها را به کمک فلز نقره و روغن کتان – روغن جلا می دانستند. تمثال های قدیمی را با لایه ای از نقره که ساییده شده می پوشاندند و پس از آن، روغن جلا می زدند، سپس در کوره می گذاشتند. بعد از آبدیدگی، تمثال، رنگ طلایی جدیدی می گرفت. بعدها، با ظهور حلبی (قلع) ارزان، این روش برای ظروف هم استفاده شد. بدین ترتیب، از قرن ۱۷، ظروف چوبی دارای نقش و نگار استادان حوزه وولگا، در سراسر روسیه شهرت یافت. ظروف رسمی را از طریق سفارش خاص مجموعه های کوچکی از انواع مختلف درخت تهیه می کردند و برای هدیه دادن به مهمانان مشهور و سفرای خارجی اختصاص داده می شدند.هنر خاخلاما – نه تنها یک نقش و نگاری است که به زیبایی تهیه شده است، بلکه توانمندی ایجاد محصولاتی پر از احساسات باطنی ، و دانش فناوری پیچیده ی ساخته و پرداخته کردن چوب می باشد. و تنها عدی کمی می دانند که این روند مشکل، چقدر نیاز به زحمت و شکیبایی، مهارت و الهام مردم حرفه های مختلف دارد. ► نقش و نگار های سیمیونوف یکی از سمبل های روسیه - عروسک سنتی روسی "ماتریوشکا" می باشد – خانم زیبای خوش پوش با گونه های گلگون و رزهای سرخ مایل به زرد در پیشبند. ► نقش و نگارهای پالخوفسکی – مایدان تولید اسباب بازی های مشهور دارای نقش و نگارهای جالب و خیره کننده، در روستای "پالخوفسکی مایدان" بخش "وارنیسنسکی" آغاز به کار کرد. در پایان قرن ۱۸ خیلی از کشاورزان، از راهبان صومعه شهر "ساروف" [4] که در کارگاه های شخصی خود، ظروف چوبی را تولید می کردند، صنعت خراطی را تقلید کردند. در آغاز قرن ۲۰ در " پالخوفسکی مایدان " شروع به استفاده از روش "نقش اندازی روی چوب بوسیله ی سوزاندن" مصنوعات خراطی کردند. با بکارگیری رنگ های روغنی و سریشمی، انواع محصولات رنگ آمیزی شده، گسترش یافت. این نوع از نقش و نگارهای هنری، از سال ۱۹۲۸ تا ۱۹۳۴ وجود داشته است. از سال ۱۹۳۳ در این روستا، شروع به رنگ آمیزی ظروف با استفاده از رنگینه های آنیلینی کردند که از نظر وضوح، از رنگ های روغنی و سریشمی، برتری داشتند. سوغاتی ها و "ماتریوشکا" ها، از نظر وضوح و بدیع بودن، با تمام سوغاتی های مشهور تفاوت دارند. "ماتروشکا" دارای عنوان مخصوصی نیز هستند – " تاراروشکا ". در نقش و نگارهای " تاراروشکا" و سوغاتی ها، استادان پالخوفسکی – مایدان، از طرح های متنوعی استفاده می کنند: گل ها، سبزه، خانه های کوچک. محصولات متنوعی با طرح های یاد شده ساخته می شوند که می توان به ساخت وسایل خانگی نظیر گلدان، سینی، قفسه های کوچک، خمره (بشکه) چوبی و دیگر وسایل. نویسنده: محمد محمدیان، دکترای زبان و ادبیات روسی؛[1] Semino[2] Semyonov [3] Old Believer[4] Sarovپایان متن/ |  |
↧
خاخلاما و ماتریوشکا
↧