| ايراس؛ در اواخر قرون وسطی تمایل به گذشته ي کلاسیک بسیار رواج پیدا کرد و این ویژگی به عصر رنسانس نیز راه یافت. در این عصر، اجتماع اهمیت گذشته خود را از دست داده و تمامی توجهات به فرد و شخصیت مستقل اش معطوف شد. در آن روزها زبانِ گویایِ این ویژگی اجتماعی چیزی نبود جز رقصِ باله. مردم به رقاصان روی صحنه به عنوان انسان های ایده آل می نگریستند. باله نوعی نمایش روی صحنه است که در خود شکلِ مشخص و معینی از رقص را داراست. تکامل در عرصه رقص و هنرهای نمایشی همراه با آن، پیش تر در شهرها و آبادی های ایتالیا به وقوع پیوست. اما در فرانسه بود که باله فرم و شکل امروزی به خود گرفت. از آن جا که باله به شکل امروزی در کشور فرانسه توسعه یافته، نامگذاری تمامی حرکات در رقص باله به زبان فرانسوی است و به همین دلیل رقصنده های باله از هر جای دنیا می توانند با هم کار کنند، چرا که دارای زبان واحدی هستند. به تدریج و با گذر زمان رقص باله به عنوان یک نمایش باشکوه که عمدتاً در جشن های مخصوص اشراف زادگان برگزار می شد، رواج یافت. در سال هاي نخست ابداع اين رقص، آن را ورزش اشرافي قلمداد كرده و معمولاً در مراسم سران حكومت‌ها به اجرا می گذاشتند. بعد ها براي افزايش جذابيت آن حركات شمشيربازي نيز به آن افزوده شد. با گسترش و توسعه این ورزش كششي-نرمشي در كشورهاي مختلف و استفاده از حركات بومي-سنتي جهت افزايش تكنيك هاي اين رشته، سبك‌هاي گوناگوني براي اين ورزش تعريف و راه‌اندازي شد. با گذر زمان باله دستخوش تغییراتی با منشاء جغرافیایی شد و نمونه‌های باله روسی، فرانسوی و ایتالیایی پدیدار شد. بعدها باله به انواع: «باله کلاسیک»، «باله نئوکلاسیک» و «باله مدرن» تقسیم شد. باله عصر رنسانس به مراتب ساده تر از باله های امروزی بود. پيدايش سبك هاي مختلف در رقص باله، مراحل و درجات اين رشته را به وجود آورد، به گونه‌اي كه براي تعيين سطح فعاليت هر ورزشكار آزمون‌ها و امتحان‌هايي در نظر گرفته مي‌شود. از مهم ترين و معروف ترين سبك هاي اين رشته مي توان به سبك هاي «ايتاليايي»، «فرانسوي»، «روسي» و «دانماركي» اشاره كرد. متد «RAD» كه انجمن بين‌المللي اين رشته آن را ترويج مي كند برگرفته از سبك انگليسي آن است. اين متد، معروف‌ترين و اصلي‌ترين روش بين روش‌هاي مختلف اين رشته است. مهم ترين جنبه متد RAD توجه به جزئيات در حين يادگيري است. در این سبک پيشرفت به كندي صورت مي‌گيرد. رقص باله ورزشی لذت‌بخش و شادي‌آفرين است و مهم ترين لازمه آن تمركز و نظم است. به علاوه به دليل انجام تمرينات گروهي، حس تعامل و مشاركت را در افراد تقويت مي‌كند. حرکات باله بر پایه حرکات عادی و معمولی مثل خم شدن، کشیدن، سر خوردن، پرش و چرخش بنا شده است. البته این حرکات با روشی مخصوص انجام می‌شود. در رقص باله، دایره ها، خطوط و هماهنگی در حرکات دیده می‌شود. حرکات باله نیاز به بدنی ورزیده دارد و این میسر نمی شود مگر با سال ها آموزش، یادگیری و تمرین زیاد. حفظ تعادل در باله اهمیت محوری دارد. حركات منظم دست و پا و حركات آكروباتيك و پانتوميم از ويژگي هاي رقص باله است. از آنجایی که اين ورزش تعادلي-حركتي، به صورت گروهي انجام مي‌شود نيازمند تمركز و هماهنگي بسيار است تا حدي كه در كشورهاي مختلف براي انجام آن موزيك و آهنگ خاصي به كار مي‌برند. حالت بدن، تنظيم، قدرت، توازن، احساس و انعطاف‌پذيري از مشخصه‌هاي باله است. براي انجام این رقص كليه اندام بدن درگير است. براي ارتقاي سبك‌هاي اين رشته معمولا تركيبي از حركات، تكنيك‌ها و تمرينات سنتي و بومي كشورهاي مختلف با يكديگر جابجا، ادغام و یا تركيب مي‌شوند. رقصندگان باله به انواع رقصنده کر، نیمه تک رقصنده، تک رقصنده، تک رقصنده ممتاز و تک رقصنده ستاره رده‌بندی می‌شوند. از مراکز مشهوری که به نمایش آثار باله در تاریخ اختصاص داشته اند باله بالشوی در روسیه، باله ملی فرانسه و باله ملی انگلستان را می‌توان نام برد. امروزه بسیاری از کشورها، دست کم یک سازمان ملی باله برای به نمایش درآوردن برترین استعدادهای خویش دارند. از "ایزادورا دانکن" ، بالرین فرانسوی-آمریکایی، به عنوان مادر رقص باله مدرن یاد می‌شود. در قرن ۱۵ میلادی تعداد افرادی که نمایش باله می نگاشتند بسیار اندک بوده است و آثار بسیاری از آنان امروزه در دست نیست. از جمله افرادی که در خط مقدم ایجاد و رونق رقص باله قرار دارند می توان به "دومنیکو دا پیاچنزا" اشاره کرد که به همراه شاگردان خود "آنتونیو کورنازانو" و "گوگلیِلمو اِبرِوُ" به آموزش رقص به درباریان می پرداختند. دومنیکو به همراه شاگردان خود اثری به نام "صحبتی چند پیرامون هنر رقص و مدیریت رقص" به رشته تحریر درآورد. نویسنده در کتاب خود از کلمه «Ballo» بجای «Danza» استفاده نمود. اگرچه هر دوی این کلمات در زبان ایتالیایی به معنای رقص هستند اما در عمده آثار این نویسنده کلمه باله به چشم می خورد و گویا نام رقص باله امروزی نیز از همین جا گرفته شده است. قرن ۱۷ میلادی، فرانسه و رقص های درباری قرن ۱۷ میلادی در فرانسه با دوران حکومت "لوئی چهاردهم" همراه بود. پادشاه فرانسه استانداردسازی هنر رقص را که در حال کمرنگ شدن بود بار دیگر احیا کرد. عطش وی به هنر رقص توسط "کاردینال مازارین" ایتالیایی به شدت مورد حمایت قرار گرفت. شاه جوان هنر خود را در نمایشی در نقش یک کودک، با مهارت بسیار به اجرا گذاشت. مازارین در تاثیر پذیری باله فرانسوی از باله ایتالیایی نقش به سزایی داشت. نمایش نامه نویس و موسیقی دان ایتالیایی به نام "جییوانی باپتیستا لیولی" که همراه مازارین به فرانسه آمده بود به سرعت پادشاه فرانسه را شیفته خود ساخت و با آموزش هایش، لوئی چهاردهم به شناخته ترین رقاصان فرانسه تبدیل شد. هنر لوئی چهاردهم تا بدانجا پیش رفت که لقب "پادشاه خورشید" که برگفته از نقش وی در یکی از نمایش های نوشته شده توسط لیولی بود، به او اعطا شد. باله در قرن نوزدهم و آغاز قرن بیستم میلادی قرن نوزدهم میلادی که عصر تغییرات بسیار وسیع در عرصه های مختلف اجتماعی بود رقص باله را نیز از این خاصیت خود بی نصیب نگذاشت و بدین ترتیب باله با موضوعات عاشقانه به وجود آمد. رمانتیسم نوعی واکنش احساسی در برابر خردمحوری است، تمایل به برجسته کردن خویشتن انسانی، گرایش به سوی خیال و رویا، به سوی گذشته تاریخی و به سوی سرزمین‌های ناشناخته. باله های این عصر تماماً حالت خیالی داشتند. رقاصان این گونه باله ها زنانی بودند لطیف و آسمانی که قادر بودند بی هیچ زحمتی جسم خود را از زمین برکنده و همچون پرنده ای به پرواز درآیند. بالرین ها دیگر آن لباس قدیمی را کنار گذاشته، لباس های رنگارنگ به تن کرده و دامن هایی که اطراف پایشان می چرخیدند زیبایی رقصشان را دو چندان می نمود. موضوع نمایشنامه ها بر اساس ماتیوهای فولکولور نوشته می شد. در اوایل قرن بیستم باله روسی در مقایسه با باله فرانسوی جلوه بیشتری داشت و بالرین های روسی نیز از شهرت به سزایی در سطح بین المللی برخوردار بودند. به طوریکه می توان گفت معروف ترین بالرین آن روزها "آنا پاولووا" بود که با اجرای باله «قوی مرده» نام خود را در اذهان دوستداران این عرصه ثبت نمود. باله در روسیه علی رغم آنکه بر اساس تصور عموم منشا و مهد باله مدرن امروزی کشور فرانسه است اما بسیاری از کشورها سعی بر آن نموده اند که ادبیات خود را با این نوع هنر تطبیق داده و همراه سازند. باله روسی شکل سنتی گذشته و اولیه رقص باله را به مراتب بیشتر از ديگر كشورها حفظ کرده است. پس از سال های ۱۸۵۰ میلادی از فروغ نمایش باله در فرانسه کاسته شد. در این سال ها رقص باله همچنان شهرت خود را حفظ کرده بود اما بیشتر به نمایشی مبدل شد که در آن زنان زیبا به ایفای نقش می پرداختند. در لندن نیز رقص باله از سالن های اپرا رخت بربست. اما در همین زمان باله در روسیه و دانمارک به کمک اساتیدی چون "آوگوست بورنانویل", "خولیو پرو", "آرتور سن لئون" و ... دوران شکوفایی خود را سپری می کرد. "میخائیل فوکین" روسی بنیانگذار باله کلاسیک عاشقانه معتقد بود که باله سنتی چیزی بیش از یک نمایش ورزشی شیرین نیست و این نقصان به شدت او را آزار می داد. فوکین در رقص باله علاوه بر هنرهای فنی، به دنبال جنبه های دراماتیک و تاریخی نیز می گشت. او آثار هنری خود را با چنین شعارهایی می نوشت. معروف ترین اثر فوکین باله «قوی مرده» است که توسط "آنا پاولووا" به اجرا درآمد. علاوه بر استعداهای شگرفش به عنوان بالرین، پاولووا از قابلیت هایی در نمایش برخوردار بود که به فوکین کمک می کرد تا تصوراتش از یک باله دراماتیک را به منصه ظهور برساند. در فرانسه بسیاری از رقاصان ایتالیایی به اجرای برنامه می پرداختند و همزمان با آن رقاصان فرانسوی در روسیه هنرنمایی می کردند. تا قبل از ورود هنرمندان فرانسوی به روسیه، در سنت پتربورگ بالرین های روسی نمایش اجرا می کردند. از معروف ترین آن ها بالرینی به نام "ماریا دانیلووا" بود که در سال ۱۸۱۰ میلادی به سن ۱۷ سالگی درگذشت. باله در امریکا پس از ظهور باله روسی در فرانسه رقص باله نفوذ بسیار زیادی در دیگر کشورها به ویژه امریکا پیدا کرد. در سال ۱۹۱۰ میلادی اولین کمپانی نمایش باله در امریکا تحت عنوان باله "چیکاگوسکایا اپرا" بنا شد. در سال ۱۹۲۹ میلادی گروه موسیقی الکساندر دوروتی که بعدها به "باله میهنی آتلانتیس" مشهور شد شروع به فعالیت کرد. در سال ۱۹۳۳ میلادی آدولف بولم "باله سانفرانسیسکو" را تاسیس نمود. و بدین ترتیب مدارس باله بسیاری یکی پس از دیگری در امریکا آغاز به کار کردند. باله در ایران باله ی ایران ریشه در روسیه تزاری دارد. برخی "سرکس جانبازیان"، تحصیل کرده سنت پتربورگ را به عنوان پدر باله ایران می شناسند. روس‌ها قبل از دوران کمونیسم در قزوین سالن باله تاسیس کرده بودند که امروزه عمارت شهرداری قزوین است. اولین کمپانی دولتی باله در ایران در سال ۱۹۶۹ میلادی به نام "سازمان باله ملی ایران" افتتاح شد که تا سال ۱۳۵۷ هجری شمسی در سطح بین المللی فعالیت می‌کرد.هم اكنون اين رشته در يكصد كشور فعال است و فدراسيون بين‌المللي بر عملكرد آن ها نظارت دارد و هر ساله مسابقات داخلي و بين‌المللي با حضور ورزشكاران برگزار مي‌شود. برخي از اين كشورها عبارتند از: استراليا، اتريش، بلژيك، برزيل، امارات متحده‌عربي، كانادا، شيلي، هندوستان، اندونزي، آمريكا، انگليس، فرانسه، غنا، يونان، اردن، لبنان، ژاپن، مالزي، نروژ، پرو، فيليپين، پرتغال، هلند، سنگاپور، صربستان، سوئد، تايلند، تركيه، تونس، زيمبابوه، لوكزامبورگ و... در عصر حاضر رقص باله به عنوان یک نمایش موزیکال و گروهی و همچنین به عنوان یک ورزش پرطرفدار دارای سازمانی است که علاوه بر تربیت هنرآموزان، مسابقات مختلفی را در سطح جهانی برگزار می کند. سازمان بين‌المللي RAD وظيفه تحصيل، آموزش، تمرينات و تكنيك هاي اين رشته را برعهده دارد. اين سازمان در سال ۱۹۲۰ با هدف ارتقاي استاندارد های آموزش باله در انگلستان آغاز به كار كرد و ۱۳ هزار عضو را در حدود ۸۰ كشور تحت پوشش قرار می دهد. منابع: http://www.asaballet.com/index.php/%D۸%AF%D۸%B۱%D۸%A۸%D۸%A۷%D۸%B۱%D۹%۸۷/۲۰۱۳-۱۰-۲۳-۰۴-۴۷-۰۱.html http://ru.wikipedia.org/wiki/%D۰%۹۸%D۱%۸۱%D۱%۸۲%D۰%BE%D۱%۸۰%D۰%B۸%D۱%۸F_%D۰%B۱%D۰%B۰%D۰%BB%D۰%B۵%D۱%۸۲%D۰%B۰ http://fa.wikipedia.org/wiki/%D۸%B۱%D۹%۸۲%D۸%B۵_%D۸%A۸%D۸%A۷%D۹%۸۴%D۹%۸۷ http://ru.wikipedia.org/wiki/%D۰%A۴%D۰%BE%D۰%BA%D۰%B۸%D۰%BD,_%D۰%۹C%D۰%B۸%D۱%۸۵%D۰%B۰%D۰%B۸%D۰%BB_%D۰%۹C%D۰%B۸%D۱%۸۵%D۰%B۰%D۰%B۹%D۰%BB%D۰%BE%D۰%B۲%D۰%B۸%D۱%۸۷ http://sweeeeet-girl.blogfa.com/post/۱ http://www.espin-club.com/ نویسنده: عیسی مهرآرا، عضو شوراي فرهنگي ايراس؛پايان متن/ |  |
↧
باله، هنري از نوع دگر
↧